Eindwerk psycho-oncologie 2020-2022: Psychologische flexibiliteit als beschermende factor bij kanker

Achtergrond:

Oncologische patiënten ondervinden symptoomlast door kanker en de bijhorende behandelingen zoals chemo- en immunotherapie. Deze symptoomlast heeft een impact op zowel hun fysieke als emotionele functioneren. Ook in omgekeerde richting is er een invloed. Het doel van deze studie was onderzoeken of symptoomlast door een oncologische ziekte en behandeling meebepaald wordt door kankerspecifieke coping en psychologische flexibiliteit. Daarbij aansluitend werd geëxploreerd of symptoomlast geïnventariseerd door verpleegkundigen vergelijkbaar was met wat de patiënt rapporteerde.

 

Methode:

Gastro-intestinale (N = 14) en pneumologische kankerpatiënten (N = 9) werden op het oncologisch dagziekenhuis van het Algemeen Ziekenhuis Sint-Vincentius Deinze uitgenodigd om deel te nemen aan vragenlijstonderzoek. Digitaal werd een zelfontworpen symptoombevragingslijst, de Mentale Aanpassing aan Kanker Schaal (Braeken et al., 2009) en Flexibiliteits Index Test – 60 (Batink, Jansen & de Mey, 2012) afgenomen. Diezelfde dag bevroegen oncologisch verpleegkundigen, zoals telkens in de reguliere zorg werd gedaan, de symptomen van de patiënt.

 

Resultaten:

In totaal namen 21 patiënten deel aan deze studie. Uit de analyse werd duidelijk dat er een negatieve correlatie bestond tussen psychologische flexibiliteit en symptoomlast. Een positief verband werd gevonden voor negatieve coping met enkele symptoomschalen. Verpleegkundigen rapporteerden minder de aanwezigheid van symptomen dan patiënten.

 

Conclusie:

Er kan worden besloten dat psychologische flexibiliteit een protectieve factor is. Een hogere mate van psychologische flexibiliteit hangt samen met minder fysieke symptomen, pijn en psychische belasting. Hogere niveaus van negatieve coping waren gerelateerd aan meer fysieke symptomen en psychische belasting. Tenslotte rapporteerden verpleegkundigen minder symptomen in vergelijking met de zelfrapportage van de patiënt.