De informatie- en communicatienoden van chemopatiënten en hun partner bij de start van de behandeling.

Het is de bedoeling om de kwaliteit van de kankerzorg steeds verder te optimaliseren. Informatie en communicatie spelen in het geheel van deze zorg een cruciale rol. Meestal vult de zorgverstrekker in wat de nood is aan informatie en hoeveel informatie iemand nodig heeft op basis van psychologische theorieën. Toch is het interessant om zorg op maat te geven en daarom wil dit beperkte onderzoek nagaan welke informatie- en communicatiebehoeften de chemopatiënten formuleren. Ook willen we deze behoeften van de partner leren kennen.
Uit de schriftelijke bevraging van veertig chemopatiënten en negenentwintig partners bij het begin van de behandeling in het oncologisch daghospitaal van ons ziekenhuis blijkt dat de meesten liefst zoveel mogelijk informatie krijgen over hun ziekte en behandeling, zowel positief als negatief. Sommigen wensen deze informatie wel gedoseerd te krijgen. De tevredenheid over de communicatie van de verpleegkundige is groot. Aan informatie is er meer nood, vooral over de prognose. Patiënten wensen tevens meer informatie over de chemobehandeling en net zoals de partners ook over de omgang met bijwerkingen en andere gevolgen op het dagelijks leven. Bij partners is er een invloed van leeftijd, geslacht en opleidingsniveau op hun informatienood en op het belang van de informatie. Partners geven ook heel wat angst aan. Bij patiënten kleurt de curatieve of palliatieve behandelingsfase de aard van de gewenste informatie. 
Aan de verpleegkundigen wordt gevraagd om een inschatting te maken van de nood aan informatie en aan geruststelling bij de patiënt en bij de partner. Toch blijkt deze weinig overeen te komen met de inschatting die de patiënten en de partners voor zichzelf maken.
Uit al deze bevindingen wordt ook geprobeerd om een aantal conclusies te trekken met enerzijds werkpunten voor verdere verbetering van de oncologische zorg in ons ziekenhuis. Anderzijds volgt er ook een aanbeveling voor het ontwikkelen van een concrete vragenlijst om ons informatie- en communicatieaanbod beter te kunnen afstemmen op de noden van de individuele patiënt en zijn partner.