In deze studie werd gepoogd om het doorverwijzingsproces van oncologische patiënten binnen het Algemeen Ziekenhuis Sint-Jan te Brugge richting de (onco)psychologen te bestuderen. Binnen dit ziekenhuis hanteert men een tweedelijns (vraaggestuurde) werking. De onderzoekers vonden het belangrijk om het perspectief van de patiënten én de zorgverleners mee te nemen, aangezien dit in de gekende literatuur nog weinig onderzocht was. De ultieme doelstelling van deze studie was om aanbevelingen voor de klinische praktijk te formuleren.
In deze studie werd gepoogd om het doorverwijzingsproces van oncologische patiënten binnen het Algemeen Ziekenhuis Sint-Jan te Brugge richting de (onco)psychologen te bestuderen. Binnen dit ziekenhuis hanteert men een tweedelijns (vraaggestuurde) werking. De onderzoekers vonden het belangrijk om het perspectief van de patiënten én de zorgverleners mee te nemen, aangezien dit in de gekende literatuur nog weinig onderzocht was. De ultieme doelstelling van deze studie was om aanbevelingen voor de klinische praktijk te formuleren.
Het doel van de studie is om in kaart brengen wat de moeilijkheden en (bijscholings)noden zijn van thuisverpleegkundigen die palliatieve zorg verlenen maar die niet behoren tot een palliatieve equipe, in de regio Brussel-Halle-Vilvoorde. Het bijscholingsaanbod en de ervaren barrières en kloven tussen dit aanbod en het volgen ervan worden beschreven.
Onderzoek naar kanker bij adolescenten en jongvolwassenen (AYA) neemt de laatste jaren sterk toe. AYA’s hebben noden die uniek zijn voor hun leeftijdsgroep. Vruchtbaarheidsbehoud en een kinderwens zijn hier twee voorbeelden van.
Met dit onderzoek wordt er gepoogd een antwoord te formuleren op de onderzoeksvraag: ‘Wat is de invloed van een kankerdiagnose op de kinderwens van AYA’s tijdens hun kankerbehandeling?’. Tevens trachten we een eerste aanzet te geven naar verder vervolgonderzoek.
Achtergrond
Kanker is in België de meest voorkomende reden waarom mensen euthanasie vragen. Voor betrokken hulpverleners is een euthanasieprocedure en daarmee gepaard gaande zorg voor patiënt en naasten een complexe ervaring. Huidig onderzoek focust zich vooral op de rol van artsen en verpleegkundigen in de procedure, en heeft weinig aandacht voor de rol van zorgverleners ten opzichte van de familie. Dit onderzoek richt zich op de ervaring van psychologen in het contact met familieleden voor, tijdens en na een euthanasieprocedure.