Welke invloed heeft copingstijl op de informatietevredenheid, levenskwaliteit, het functioneren en psychische ontreddering bij oncologische patiënten en hun naasten?

Deze studie had tot doel de zorg voor de oncologische patiënten binnen ons ziekenhuis te optimaliseren. De literatuur toont aan dat de manier waarop informatie wordt verstrekt aan de patiënt en zijn/haar naasten bij het geven van psychosociale zorg een belangrijke rol speelt. Het bleek echter dat niet enkel communicatievaardigheden belangrijk zijn, maar dat ook persoonsgebonden factoren een rol spelen. In ons onderzoek spitsten wij ons hierop verder toe en gingen wij na of de copingstijl verband houdt met tevredenheid van communicatie, levenskwaliteit, het functioneren, vermoeidheid, angst en depressie. We vonden evidentie dat de cognitieve copingstijlen 'monitoring' en 'blunting' als twee onafhankelijke constructen dienen bekeken te worden waarbij 'monitoring' de neiging voor het zoeken van informatie voorstelt, terwijl 'blunting' de neiging het zoeken van afleiding representeert. De resultaten toonden aan dat patiënten met een hoge 'blunting' score, en die dus actiever op zoek gaan naar afleiding, minder angst- en depressieklachten aangeven en meer tevreden zijn met de communicatie. We vonden echter geen verbanden terug met levenskwaliteit, vermoeidheid en het functioneren. De score op 'monitoring' bleek met geen van de andere scores gerelateerd. Ook kwam naar voor dat hoe jonger de patiënt is, hoe meer monitoringgedrag gesteld wordt. De 'blunting' score hing niet af van de leeftijd van de patiënt. Bij de vergelijking van palliatieve met curatieve patiënten vonden we geen verschil in copingstijl of tevredenheid van communicatie terug. Wel zijn palliatieve patiënten meer vermoeid, functioneren zij minder op fysisch vlak en rol en scoren zij hoger op depressie, maar toch geven zij geen verschil aan in hun levenskwaliteit. Uit ons onderzoek kunnen wij besluiten dat een goede zorgverlening oog moet hebben voor de specifieke noden van elke patiënt en zijn naasten en dat we als psycholoog een belangrijke rol kunnen spelen in het inschatten van die noden.