De bruikbaarheid van een nieuw screeningsinstrument 'distress-barometer' voor distress bij gelokaliseerde borstkankerpatiënten: pilot study.

In 2006 werd in het UZ Brussel een screeningsinstrument 'Distress-barometer' ontwikkeld en gevalideerd, met als doel de communicatie over distress-beleving tussen arts en patiënt te stimuleren en te optimaliseren. In deze pilootstudie willen we de bruikbaarheid van dit screeningsinstrument onderzoeken en nagaan of het instrument gevoelig is voor de mate van distress, tijdens verschillende fasen in het ziekteproces, bij vrouwen met gelokaliseerde borstkanker.
Negentien vrouwen met gelokaliseerde borstkanker vulden de Distress-barometer in tijdens een aantal vooropgestelde kwetsbare momenten: check up (T1), post-operatie (T2), begin (T3) en einde van de radiotherapie (T4). We maakten gebruik van variantie-analyse met herhaalde metingen om de veranderingen in de mate van distress te evalueren.
De resultaten tonen aan dat distress-beleving en klachten significant veranderen over de tijd en dat we bijgevolg patronen kunnen terugvinden in de distress-beleving tijdens het ziekteproces. Onze pilootstudie wijst uit dat de mate van distress het hoogst is tijdens het eerste meetmoment, kort na het meedelen van de diagnose (check up). Er treedt een daling op van de distress-beleving en een vermindering van klachten vanaf het derde meetmoment (begin van de radiotherapie).
We kunnen besluiten dat de Distress-barometer een efficiënt screeningsinstrument is om distress-beleving te identificeren gedurende het ziekteproces bij vrouwen met gelokaliseerde borstkanker. De resultaten tonen aan dat bij het moment van de diagnose (check up) psycho-sociale begeleiding het meest aangewezen is. Systematisch en herhaaldelijk screenen van distress kan een hulpmiddel zijn om distress, gedurende gans het ziekteproces, te evalueren, de communicatie rond distress-beleving te optimaliseren en patiënten eventueel door te verwijzen naar psychosociale hulpverleners.